کد مطلب:30288 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:26

گنجینه پرسمان » اعتقادات

انسان چگونه به صفت حيوانيت متصف مي شود؟

از قرآن مجيد استفاده مي شود كه علّت اساسي خروج انسان از انسانيت، غفلت از خدا است: براي جهنم بسياري از جن و انس آفريدهايم. زيرا دل هايي دارند كه با آن نمي فهمند و چشمهايي كه با آن نميبينند و گوش هايي كه با آن نمي شنوند. آنان مانند چهارپايانند، بلكه گمراه ترند. آنان غفلت زدگان هستند.(1)

كساني كه تنها به خواب و خور و شهوت جنسي مي پردازند و هدفي جز شكم ندارند، به رغم داشتن عقل سالم و چشم بينا و گوش شنوا و استعداد و تفكر و نيروي خِرَد به بيراهه مي روند. اينان به خوي حيواني مبتلا شدهاند، همان طوري كه امام علي(ع) مي فرمايد: همانند حيوانات پرواري كه تنها به علف مي انديشند و يا حيوانات ديگري كه در چراگاهها رها شدهاند و از اين طرف و آن طرف خرده علفي بر مي گيرند.(2)

غفلتي كه علت و عامل اتصاف برخي انسانها به خوي حيوانيت مي گردد، غفلت از توحيد و نبوّت و معاد است. اگر انسان ارتباط خود با خدا را درك نكند، نميتواند خود را بشناسد. قرآن كريم فراموشي انسانيت را پيامد غفلت از خدا مي داند.(1)

غفلت از خود باعث مي شود كه بُعد معنوي انسان فراموش شود و به جرگه حيوانات وارد گردد.

به عبارت ديگر انساني كه تمام خواستهها و كارها و آرزوهايش، منحصر در خواستههاي حيواني و ارضاي شهوات باشد و همه چيز او در زندگي مادي و طبيعي خلاصه شود، به صفت حيوانيت متّصف شده است.

پي نوشتها:

1. اعراف (7) آيه 179.

2. نهجالبلاغه، نامه 45.

3. حشر (59) آيه 19.